Rozumiem, że tekst ostatniego ćwierka ministra Czarnka miał się zmieścić na zdjęciu z misiem, zatem musiał być to bardzo krótki akapit.
Idzie to tak, wczytajmy się proszę, spijajmy ten miód: „Chcę zapewnić dzieci w całej Polsce, jesteśmy bezpieczni, możemy śmiało chodzić do polskich szkół, jest to zorganizowane bardzo dobrze. Jednocześnie jesteśmy członkami najpotężniejszego w dziejach świata sojuszu NATO i nic nam nie grozi.”
Podmiot mówi do dzieci, zatem musi się do nich zniżyć. Prześwietny gest wielkiego pedagoga! Zapewnia, daje bezpieczeństwo, utożsamia się z maluczkimi, wręcza misia, porządek w Polsce panuje… a jednocześnie moc — ta najpotężniejsza — jest z nami!!! Chwała ministrowi, chwała bohaterom! Przecież to minister Czarnek załatwił to NATO, nie?
Tylko że pierwsze zdanie wielokrotnie złożone jakby trochę niegramatycznie… „jest to zorganizowane bardzo dobrze” może się odnosić do 1) zapewniania ministra; 2) śmiałego chodzenia do szkół, polskich, a jakże, narodowych; 3) bycia bezpiecznymi…. „To powiedziane jest bardzo dobrze…”, niczym siedmio- czy ośmiolatek byłby może powiedział… ale na Twitterze są takie dzieci?
Nie ma dzieci na Twitterze? Ale minister mówi do dzieci Twittera… uspokaja je, te zagubione, zaniepokojone dzieci Twittera.
Szkoda, że nie pisze do tych aktywnych uczestników dyskursu społecznego, jak zorganizować szkoły z nowymi uczniami z Ukrainy. Szkoda, że nie podaje się do dymisji.
Gdyby któryś student napisał w pracy pisemnej taką konstrukcję… byłby musiał mocno się postarać, żebym poprawił mu ocenę.
Minister może wszystko… kto bogatemu zabroni…
Minister ma klawe życie!
Prof. Jarosław Płuciennik 